SOLUTA IUVENCA
 

Tandem insane currebat
equa soluta sarcina,
proiecta videri sagitta
ne ventus quidem capebat.

Erus retro stridens vocare
impiaque dicta proferens:
ungulis solum proterens
nullo capistro, calcare.

Persuasa libera omnino,
dominus procul aberat,
caelum iuba attingebat
ire quacunque redire.

Hinnitum currens edebat
quasi marito nuberet:
et eum nocte inveneret
secunda bonaque fortuna.

Per viam procurrens anhela
in cavum incidit, misella,
in gradum incurrens tradita
humum momordit ricto.

Erus cursu commotus,
despiciens dixit sententiam:
"O malum, strenua iuvenca!
quidem incumbit equile!".

At erum equa suspiciens,
uno tenore dolente,
oculis dixit coniectis:
"Mori, quam vivere malo!".