(Federico II accetta di prendere in sposa Isabella 
                    d'Inghilterra, sorella del re, e scrive al Papa Gregorio IX
                                  che lo aveva sollecitato a fare tale passo)   
        

Fridericus, Romanorum imperator, notum facit se ad ordinationem Gregorii summi pontificis acceptavisse ducere in uxorem Isabellam sororem regis Angliae, et procuratorem suum generalem statuisse Petrum de Vinea, magnae curiae suae judicem, tam de constitutione dodarii quam de dotibus sibi dandis et caeteris articulis qui emergere poterunt.

(Edider. rymer, Foedera, conventiones, etc., t. I, p. 220, in edit. Londin. 1816. — pertz, Monum. Germ.. Hist., t. IV, p. 307.)

 

Fridericus, Dei gratia, etc., omnibus presentes litteras inspecturis, fidelibus et amicis suis, salutem et omnem benevolentiam. Matrimoniorum sacra solemnia ex institutione divina induxit necessitas et utilitas approbavit. Necessario enim oportebat genus humanum in successorum propagine vivere, ne sublatione presentium perpetuo casui subjaceret; copulam etiam maritalem per ornamenta solemnium et ecclesiastici sacramenti utilitas evidens persuasit ut per hoc conjunctionem sanctam et licitam ab illicita segregaret. Noverit igitur presentium multitudo quod
nos, ad tractatum et ordinationem karissimi patris nostri domini Gre-
gorii Dei gratia sacrosancte Romane Ecclesie summi pontificis, acceptavi-
mus ducere in uxorem legitiman Isabellam sororem illustris regis Anglie
karissimi amici nostri. Ad quod, disponente Domino, feliciter consum-
mandum, ad predicti regis presentiam destinandum duximus magistrum
Petrum de Vinea, magne curie nostre judicem et fidelem nostrum, quem
non immerito nobis acceptum fides et industria reddiderunt; eumdem
nuncium et procuratorem nostrum legitimum statuentes, cui plenam con-
cedimus potestatem et speciale mandatum ut consensum domine supra-
dicte in nos per verba de presenti recipiat et quod in eam nomine nostro
per verba de presenti consentiat, speciale mandatum nihilominus eidem
judici conferentes ut nomine nostro et in anima nostra juret quod nos
eamdem dominam in uxorem legitimam ducere debeamus et ipsam in
facie Ecclesie solemniter desponsare, et quod nos eam imperiali honore
et affectione maritali tractemus. Quod etiam jusjurandum dilecto prin-
cipi et fideli nostro H. venerabili archiepiscopo Coloniensi commisimus
faciendum, ita quod si contingeret ipsum archiepiscopum simul cum
prefato judice in Anglia non transire vel ipsum etiam morte preripi vel
qualitercunque aliter ejus transitum impediri, nihilominus prenominatus
jndex solus auctoritate nostra fretus, predicta omnia secure et libere va-
leat consummare et dominam antedictam recipere cum nunciis regis pre
fati, associato sibi aliquo de principibus vel prelatis imperii fidelibus nos
tris, quem ipse ad hoc velut idoneum eligendum duxerit, ad presentiam
nostram felicibus auspiciis deducendam. Concedimus etiam antedicto
judici plenam auctoritatem et speciale mandatum ut eidem domine no
mine nostro in dodarium constituat Vallem Mazarie cum civitatibus, cas-
tris et villis, tenimentis, terris cultis et incultis, aquarum decursibus et
cum omnibus juribus et pertinentiis suis necnon et honorem Montis
Sancti Angeli similiter cum omnibus civitatibus, castris et villis, teni
mentis, terris cultis et incultis, aquarum decursibus et pertinentiis suis,
prout alie regine Sicilie utrumque dodarium integre habere consueve-
runt; et ut prefatus judex ipsam dominam de iis omnibus nomine nostro
auctoritate presentium debeat investire. Que etiam dodaria nos die nup-
tiarum nostrarum, prout est juris et moris, prenominate domine Isabelle future uxori nostre promittimus specialiter assignare et privilegium sibi exinde facere, pendenti bulla aurea communitum typario nostre majestatis impressa. Plenariam etiam sepedicto judici contulimus potestatem et speciale mandatum de dotibus nobis dandis pro domina supradicta cum rege prefato pacta et conventiones inire vel acceptare conventionem primam que per fratrem G. de Merk et eumdem judicem, dudum nuncios nostros ad hoc specialiter destinatos, cum rege prefato inita fuerat (a) et per nostram celsitudinem confirmata, vel ut intercedente novatione solemni pristina obligatio perimatur: ut tamen non sit minori quantitate contentus in promissione dotium predictarum quam triginta millium marcarum argenti solvendarum nobis aut certis nuntiis nostris per loca et terminos, prout prenominatus judex duxerit statuendum. Super quibus, videlicet de locis et terminis statuendis super solutione facienda dotium que ad solvendum remanserint, et de recipiendis proinde cautionibus quas sufficientes nobis idem judex et idoneas reputabit, sibi plenam auctoritatem contulimus et speciale mandatum. Illud eliam quod pre manibus in adventu domine supradicte future uxoris nostre solvendum erit, eidem judici volumus assignari, ad nos, deductis expensis quas pro domina supradicta faciendas viderit, deferendum. Super dotibus etiam restituendis a successoribus nostris, si casus acciderit quod nos antedicte uxori nostre non susceptis ex ea liberis premori forte contigerit, antedicto judici plenum et speciale mandatum contulimus ut eidem regi nomine nostro promittat et in anima nostra juret quod dotes ipsas in eventum casus predicti successores nostri eidem domine vel regi predicto stipulanti vel successoribus eorum restituere integre teneantur.
Super qnibus omnibus et sėngulis, ut est dictum, prefatum judicem nuncium et procuratorem statuimus, adjicientes quod si articulus aliquis inexcogitatus emerserit, super quo speciale mandatum eidem judici non contulerimus, per presentes eumdem in emergentibus procuratorem statuimus generalem; dantes eidem generalem et liberam potestatem sic omnia nomine nostro facere ac si esset speciale mandatum super emergentibus singulis a nostra celsitudine consecutus; promittentes sic ornnia et supradicta singula rata et inconcussa servare ac si a nobis personaliter et presentialiter promissa existerent et firmata.

Data Fogie, anno Domini M. CC. XXXIV, XV mensis novembris, octava indictione(1).

(1) Adsunt apud Rymer, loco supra citato, litterae Gregorii papae ad Henricum Angliae regem hortativae propter hoc matrimonium sine mora contrahendum, datae Perusii, nonis decembris, pontificatus anno octavo (5 decemb. 1234).